SANATA DAHİL HER ŞEY

 TURAN EMEKSİZ ''KATLİME FERMAN'' ''Bir yürüyüş eylediler sabahtan Ilgıt ılgıt kan gider loy loy! Dayan dizlerim dayan! Ağla gözlerim ağla! Namlu puşt olmuş, at ayağı puşt. Yine düşman elindeydi vatan Bir oğul çıktı Malatya'dan: Anası Yılmaz çağırırdı Haram süt emmemişti anadan. Ve Beyazıt derler bir büyük alan Düşman sarmıştı sağı solu Düşman çok, cephane yoktu. Yetişmemişti daha Cemal Paşa kolu Amandı el aman! Tank paletleriydi alanda dönen Kusan namlularda, kalleş ölümcül Ve vuran ve kıran ve haykıran Malatyalı şöyle baktı  bir Ana baba günüydü herhal Her yönde toz duman! Vay anam vay! Bu belalı başınan Kime ne diyem Kime ne diyem Nerelere gidem Ya derdime derman Ya katlime ferman! Başı daralınca Yılmaz'ın Baktı atacak taşı yoktu Baktı eli durmuş, ayağı durmuştu Vurulmuştu. Çıkardı yüreğini kan içinde Çarptı kötünün kafasına Hay bu nasıl devran? 28 Nisandı Yavri Hey! Ham Meyveyi Kopardılar Dalından.'' Mayıs 1960 Enver Gökçe (1920 - 19 Kasım 19...

  ACI ÇEKENE SAYGI tanrı’yla aynı fikirde değilim intihar edenlerin cehenneme gideceği konusunda. kainatın yaratılışına katılmaktan bıktığımda ruhum, intihar edeceğim ben de denenmemiş bir yolla.  nerdeyse bütün akıllı kalpler intihar edip siktir çekmiş yeryüzüne. ben ateist değilim, babasıymış gibi tanrı’ya küsen bir çocuğum. eğer tanrı intihar edenleri ve nietzsche’yi cehenneme gönderirse cehennemde yanmayı tercih ederim ben de, tanrı dürüstlüğü sever.  tanrı’nın hayal gücünü beğenmiyorum. ben tanrı olsam peygamberler göndermez direk konuşurdum insanlarla.  ben tanrı olsam hitler’i iyi kalpli bir yahudi olmakla cezalandırırdım yahut yetenekli bir yazar yapardım onu. içindeki kötülüğü insanlara değil tuvallere boşaltırdı.  ben tanrı olsam; devletler yok olur gül kokulu bireyler var olurdu sadece, atlar çılgın zamanlar koşardı.  ben tanrı olsam düşünce gücüyle herkesin istediği karakter olmasını sağlardım, dünya bir şiirin yaratılım sürecine dönüşürdü böyle...

Bu evrende İtfaiyecilerin tek bir görevi var, kitapları yakmak. Böyle bir gelecek yaşar mıyız? Belki yaşarız, belki yaşamayız. Kitap böyle bir geleceği anlatıyor. Ray Bradbury’nin kült eseri olan, Fahrenheit 451, kitap okumanın yasak olduğu ve itfaiyecilerin kitapları yaktığı bir gelecekte geçiyor. Kitap yayınlandığı tarih olan 1951 yılından beri, Distopik tarzın dört temel kitabından biri sayılmaktadır.  Fahrenheit 451, totaliter, baskıcı rejimlerde ki sansürü ve baskıyı çarpıcı bir şekilde anlatmaktadır. Ray Bradbury kitapta öyle korkunç bir dönemden bahseder ki, bütün evler yanmaz plastik kılıfla kaplanmış, yangın tehlikesi tamamen ortadan kaldırılmıştır. E peki böyle bir yerde itfaiye örgütü ne iş yapacaktır? Eğer totaliter bir rejim söz konusuysa bu sorunun cevabı basittir: “KİTAP YAKMAK!” Ray Bradbury kitapta hedef tahtasına tüketim toplumunu ve kapitalizmi koymaktadır. Toplumda yaşayan insanların kendilerini otosansür ve sansür mekanizmalarına tabii tutulması da kit...

‘ ’ Yaşamak için okuyun’’ demişti, Flaubert. Peki ama nasıl? Sizin için birkaç düşünürün okuma üzerine söylediklerini derlemeye çalıştım. Her telden çalan biri misiniz? O zaman ‘Melankolinin Anatomisi’ adlı eserin sahibi İngiliz yazar Robert Burton (Ölüm 1640) ile aynı kitap okuma alışkanlığına sahipsiniz demektir. Çünkü kendisi "En büyük arzum her şeyi az buçuk bilmektir" demiş ve çok kitabı yöntemsiz bir şekilde ve kafa karışıklığı ile hatmettiğini belirtmişti. Filozof Justus Lipsius (Ölüm 1606) da "Çoğunluğun yaptığı gibi, sadece bir bilimin kölesi olmayın, sadece bir konu üzerinde düşünmeyin, her telden çalın" demişti. Bir de tam tersini düşünenler var Seneca (Ölüm MS 65) gibi. "Dikkat et, birçok yazarı ve her türden kitabı okumak seni tutarsızlığa ve kararsızlığa sürüklemesin. Aklında sürekli egemenlik kazanacak düşünceler elde etmek istiyorsan sınırlı sayıdaki usta düşünürlerden ayrılmaman, onların yapıtlarını sindirmen gerek. Her ye...